Soms komt er iets op je pad waarvan je voelt: dit moet ik gewoon doen.
Iets volledig nieuws, iets wat ik nog nooit eerder gedaan heb. Spannend? Zeker weten.
Gisteren was de aftrap. Eerlijk gezegd kreeg ik de hele dag geen hap door mijn keel. Terwijl ik normaal gesproken altijd wel een vaardigheid of ervaring heb waar ik op kan terugvallen. Dan weet ik dat ik mijn lef en bravoure erbij kan pakken en er iets van kan maken. Dit keer voelde dat anders. Alsof mijn bravoure nog even in de kast bleef staan en ik zelf op een lege stoel zat.
Vandaag deel ik een foto van mezelf tijdens de voorbereidingen van Veldhoven Verbindt. Met een glimlach van oor tot oor.
De glimlach van iemand die denkt alles onder controle te hebben, dat alles wat er ook gebeurt oplosbaar is. Dáár ben ik in mijn element: stralend, lopend door de zaal, helemaal op z’n Toscaans.
En toch… dit avontuur voelt anders. Onwennig. Spannender. Alsof ik een stap zet in een wereld waar ik de spelregels nog niet ken.
Het contrast met gisteren kon haast niet groter zijn. Onwennig, gespannen en heel bewust van wat ik nog niet kan. En toch… stoppen is geen optie. Natuurlijk, je hebt altijd een keuze.
Maar sommige dingen zijn té bijzonder om aan je voorbij te laten gaan. Ze geven energie. Een buzz die door je lijf gaat. Het verlangen om te ontdekken wat er gebeurt als je doorzet.
Dus dat is wat ik ga doen. Deze reis aangaan. Genieten onderweg. Leren. En er vooral iets moois van maken.
En jij? Jij mag meekijken. Hier deel ik mijn ervaringen, mijn inzichten en mijn stralende én mijn kwetsbare momenten.
Welkom op mijn reis van iets nieuws. ✨
Reactie plaatsen
Reacties